Анксиозноста кај децата честопати не е толку очигледна како кај возрасните. Наместо отворено да ги искажат своите грижи и чувства, децата честопати се повлекуваат во себе и манифестираат стрес преку однесување, телесна болка или промени во секојдневните навики, пишува „Кликс“. Поради сѐ ова, родителот понекогаш не препознава веднаш дека нивното дете
Анксиозноста кај децата често останува незабележана, токму затоа што тие ретко зборуваат отворено за тоа што ги мачи. Наместо директно да ги изразат своите емоции, децата се повлекуваат, а нивната внатрешна борба ја покажуваат преку однесување, соматски симптоми и ненадејни промени во навиките. Многу родители поради тоа не забележуваат веднаш дека
С травот е природна емоција и реакција што произлегува од перцепцијата или очекувањето на реална или замислена опасност. Иако сме свесни дека стравот е очекувана и природна емоција, која има своја цел, многу често се наоѓаме во ситуација каде што не знаеме што да правиме со него. Бидејќи ни е тешко да се справиме со нашите стравови, уште потешко е
З а децата, родителите се се што имаат на овој свет. Како деца, ретко гледаме на родителите “само како на луѓе“, туку ги гледаме како повеќе од тоа. Ние денес не биле тоа што сме без нив. На родителите им се обраќаме кога ни е потребна поддршка или насоки. Родителите би требало да водат сметка во секое време да се чувствуваме безбедно и би требало
М ногу родители повремено посегнуваат по мали лаги. Приказните за Дедо Мраз и Добрата самовила внесуваат радост и магија во детството. Но, не сите „бели лаги“ се безопасни. Некои изјави, иако добронамерни, можат да имаат негативно влијание врз детето на долг рок. Психологот д-р Јули Фрага, со повеќе од 20 години искуство во работа со родители, истакнува
